Persefona (gr. Περσεφόνη Persephone; także Kora - gr. Κόρη Kore) – w mitologii greckiej córka Demeter i Zeusa, bogini kiełkującego ziarna oraz świata podziemnego. Gdy zerwała zdradziecki kwiat Narcyza została uprowadzona przez Hadesa. Bóg podstępnie poczęstował ją owocem granatu. Przez to stała się jego żoną i zarazem panią podziemnego świata zmarłych. Atrybuty Persefony to kłosy, maki, narcyzy i owoc granatu. Persefona w podziemiach spędzała tylko zimę. Wywoływało to smutek Demeter, która z tego powodu zsyłała na świat chłód. Na wiosnę, kiedy Persefona powracała do matki świat pokrywał się kwiatami. Jesienią Demeter zaczynała odczuwać smutek wiedząc o przyszłym rozstaniu z córką, co powodowało obumieranie całej natury. W ten sposób starożytni Grecy wyjaśniali sobie następstwo pór roku.
W mitologii rzymskiej utożsamiana z Prozerpiną. Persefona odgrywała dużą rolę w kulcie (misteria eleuzyjskie). Porwana przez Hadesa, stała się panią świata zmarłych. W tym czasie jej matka poszukiwała jej, przez co na ziemi zapanował nieurodzaj. Zeus nakazał, aby Persefona przez część roku przebywała na ziemi z matką (okres wegetacji roślin). Persefona była również boginią śmierci.
|
