Eris (gr. Ἔρις) lub Eryda – w mitologii greckiej uskrzydlona bogini niezgody, chaosu i nieporządku; córka Nyks (Nocy). Według innej wersji córka Zeusa i Hery, bliźniacza siostra Aresa. Utożsamiana z rzymską boginią Dyskordią. Matka Ate i Dysnomii.
Posiadająca dwie manifestacje: groźną i łagodną: Niezgoda destrukcyjna, wywołująca wojny i Niezgoda twórcza, będąca duchem współzawodnictwa, pobudzająca do pilnego działania. Sprawiała, iż cieśla zazdrościł cieśli, iż każdy artysta zazdrościł innemu a jednocześnie kochał własną pracę. Przedstawiana była jako uskrzydlona postać kobiety podobnie jak Irys.
Przybyła nieproszona na wesele Peleusa i Tetydy i rzucając między boginie jabłko z napisem "Najpiękniejszej" sprowokowała pośrednio wojnę trojańską, ponieważ wywołało to spór między Herą, Ateną i Afrodytą, rozsądzony przez Parysa.
Współcześnie do kultu Eris nawiązują dyskordianizm i magia chaosu. Jest matką licznych pojęć abstrakcyjnych m.in. Ponos (Trud), Limos (Głód), Algos (Ból), Fonos (Morderstwo), Lethe (Zapomnienie), Horkos (Przysięga) i Mache (Walka).
|
